Ayın Aydınlık Yüzü isimli blogda “Olmuyor Olmuyor” başlıklı yazıyı okuyunca kendimizi gördüm. Şimdiki çocuklar gerçekten hiçbir şeyden mutlu olmuyorlar. Bununla ilgili ben de bir şiiri paylaşmıştım zamanında blogumda.
Ayın Aydınlık Yüzü'nün sitemi yeni nesil çocuklara. Hiçbir şeyden zevk almayan, hiçbir şekilde mutlu olmayan, gazla çalışan çocuklarımız türedi. Bende de var aynı problem. Şu alıntıyı yapıp bloga yönlendireceğim sizleri:
"_Bir yerde dev bir yanlışlık var.
Dün Beyto dedi ki ”Ben bu 2010 sonrası doğanlara ulaşamıyorum. Tek nota öğreteceğim diye yalvarıyorum gene olmuyor” . Yani daha 40 yaşındayız; bu kadar mı çağın gerisinde kaldık? Biz sizin yaşınızdayken anamız-babamız rahat etsin, yorulmasın diye neler neler yapardık? ne dersimi bilirdi, ne dişimi, ne sınavımdan haberi olurdu ne arkadaşımla yaşadığım tartışmadan. İlgili, sıcak anne-babaydılar ama sanki bizim dünyamız onlarınkinden kesin çizgilerle ayrılmıştı. Herkesin derdi kendineydi._"
Yazının tamamını okumak isterseniz [Bağlantıyı görmek için giriş yapın].
